Mem.

Τώρα που πίσω από πέλαγα

έχουν χαθεί τα παλαιά μου οράματα
και δεν με φθάνει η μορφή τους
κι η ανάμνησή τους μ’ άφησε…

Δεν τό ’θελα ποτέ
σε τέτοιες σκέψεις να γυρίσω.
Μα είναι νύχτες,
κάποιες ατέλειωτες,
που από τα πέλαγα
όλως ακούραστα
τα παλαιά μου οράματα
τα φέρνω πίσω.

Οι αναμνήσεις όντως φεύγουν;Μπορείς απλά μια μέρα να αποφασίσεις με τον εαυτό σου ότι θα αφήσεις μια ανάμνηση πίσω σου;

Είναι δύσκολο.Οι αναμνήσεις είναι δικά μας βιώματα.Είναι κομμάτι της ζωής μας.Ουσιαστικά,δημιούργησαν αυτό που είμαστε τώρα.

Χρειάζεται,λοιπόν,να τις αφήνουμε πίσω μας;

Νομίζω πως όχι.Είναι όμορφο να μάθουμε να ζούμε ειρηνικά με αυτές.

Σου δίνουν την δυνατότητα να συγκρίνεις τον εαυτό σου τότε και τώρα.
Και η αλήθεια είναι πως αυτές οι συγκρίσεις είναι εξαιρετικές.Φέρνουν γέλια και μελαγχολία.

 Είναι αυθεντικό,είναι αθώο και είναι δικό μας.
Είναι εμείς.

To feel,or not to feel.That is the question.

I love to smoke.
Smoking a cigarette is like forgetting.
When I hit rock bottom, it's all I have.
Light up, smoke up, shut the fuck up.
It hides the shit.
The smoke hides the shit.
Cigarettes clearly keep me from going crazy.
Keep me alive.
It keeps me alive until I die.


Όλοι είμαστε εθισμένοι σε κάτι.Έτσι νιώθουμε ζωντανοί.Ή απλά νιώθουμε..


Όταν βιώνουμε δυνατές,άσχημες καταστάσεις χρειαζόμαστε κάτι να μας αποσπά την προσοχή.Να νομίζουμε ότι μας σκοτώνει αυτό,και όχι η μοναξιά μας ή η θλίψη μας.
Για αυτό καπνίζουμε,πίνουμε και χανόμαστε στο μαύρο της νύχτας.

Αυτό που φοβόμαστε περισσότερο είναι η αδράνεια.Να μην κάνουμε τίποτα.Να μην νιώθουμε τίποτα.Αυτό το τίποτα είναι ότι χειρότερο μπορούμε να νιώσουμε.


Δεν πειράζει αν αισθάνεσαι καλά ή άσχημα.Απογοητευμένος ή ερωτευμένος.Τουλάχιστον αισθάνεσαι κάτι.
Τι θα συμβεί αν κάποια στιγμή αρχίσεις να μην νιώθεις τίποτα;
Αυτή η στιγμή που είσαι κενός από συναισθήματα και αντοχές.
Αυτή την στιγμή χρειάζεσαι κάτι να σε κάνει να νιώσεις ζωντανός.


Ένα τσιγάρο για να διώξεις όλο το βάρος από τους πνεύμονές σου,ένα ποτό για να σβήσεις την φωτιά στο στομάχι σου.Έναν φίλο για να γελάσεις με κάτι απλό ή να σου θυμίσει μια αλήθεια που πας να αποφύγεις.

Και τι γίνεται όταν ο εθισμός σου είναι ένα άνθρωπος.Τι κάνεις όταν εξαρτάσαι από ένα άτομο τόσο πολύ,που ολόκληρη η ψυχολογία σου εξαρτάται από αυτό;
Εκεί οι υπόλοιποι εθισμοί έρχονται να γεμίσουν το τεράστιο κενό που αφήνει.
Πίνεις για να ξεχάσεις το όνομά του και μάλλον καταλήγεις να ξεχάσεις το δικό σου.Καπνίζεις να ξεχάσεις την μορφή του μέχρι που σταμάτας να θυμάσαι την δική σου.
Κι όταν όλο αυτό περάσει,καταριέσαι τον εαυτό σου που τον άφησες να φτάσει μέχρι εκεί.
Τουλάχιστον ένιωσες κάτι.Ένιωσες λίγο ζωντανός.

Τελικά,ίσως οι εθισμοί μας βοηθούν να νιώσουμε.Ή να κρύψουμε αυτό που νιώθουμε πραγματικά.


http://www.kasetophono.com/2015/02/addiction.html

Το ζούμε επικίνδυνα(;)

Χελόου,χελόου,χελόου (χάου λόου;).Τι κάνετε τσιτσινάκια μου;Η εξεταστική καλά κρατεί και εμείς δεν μασάμε.Ανανεώνουμε το μπλογκ μας,ξεκινάμε ξένες γλώσσες,βγαίνουμε,πίνουμε και στροβιλιζόμαστε.

Χμ,βγαίνουμε,πίνουμε και στροβιλιζόμαστε;Ναι,το ζούμε επικίνδυνα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης την νύχτα.
Βέβαια,οι Arctic Monkeys λένε the nights were mainly made for saying things that you can't say tomorrow day.

Το βράδυ,όλα φαίνονται διαφορετικά.Η πόλη δείχνει την πραγματική ομορφιά της.Από την Ροτόντα και την Ικτίνου μέχρι την Πλατεία Αριστοτέλους και τα Πανεπιστήμια όλα είναι φωτεινά και διαφορετικά.Παντού νέος κόσμος που γελά,συζητά,τσακώνεται,ερωτεύεται,χωρίζει και πάλι από την αρχή.

Εκεί γύρω στις 3 με 4 όλα φαίνονται πιο εύκολα,πιο ωραία.Ζαλισμένα βλέμματα,στραβά χαμόγελα,γέλια και μουσικές.Κάπου ανάμεσα σε αυτά βρίσκουμε την ευκαιρία να ξεφύγουμε από σκέψεις που μας βασανίζουν όλη μέρα.Παίρνουμε αποφάσεις σε δευτερόλεπτα για θέματα που μας απασχολούν βδομάδες.Έτσι απλά.Χωρίς αναβολές.Μιλάς σε παλιούς γνωστούς που φοβάσαι ότι σε έχουν ξεχάσει αλλά τελικά σε θυμούνται καλύτερα κι από το τι έφαγαν χθες,στέλνεις μηνύματα για να πεις πως νιώθεις (φάση Kavinsky-Nightcall),γνωρίζεις νέους ανθρώπους ακόμα και νέες πτυχές του εαυτού σου.Συναντιέσαι με φίλους που έχεις να δεις καιρό και κάνεις λες και δεν έχει περάσει μια μέρα.Μιλάς Αγγλικά με Βέλγους ταξιδιώτες,βγάζεις παρατσούκλια σε άτομα που τυχαίνεις παντού μπροστά σου και τεστάρεις τις αντοχές σου στη Μαλαματίνα.

Τελικά τα βράδια είναι πιο εύκολο να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο,λες και λόγω του σκοταδιού δεν σε βλέπει κανείς.Δεν πιστεύω πως τις νύχτες λέμε πράγματα που δεν μπορούμε να πούμε την μέρα.Απλά τα λέμε πιο εύκολα.Την μέρα θα χρειαζόμασταν λίγο περισσότερο χρόνο απλά και σε κάποια θέματα ο πολύ χρόνος είναι περιττός.
Καλώς ή κακώς αυτές οι νύχτες θα μας μείνουν. Ζείστε τες όσο δεν πάει.

xxx

On stage.

Τα έλεγε η Λάνα.Ποιος την άκουγε,όμως;Τέλος πάντων.

Υπέροχα πλάσματα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (και γενικά του κόσμου όλου) το καλοκαίρι ήρθε και επισήμως,Οι εξετάσεις τελείωσαν (οι περισσότερες τουλάχιστον,φίλοι του ΕΚΠΑ brace yourselves,θα περάσει το βάσανο).

Πόσο μελαγχολικό μπορεί να είναι ένα καλοκαίρι στην πόλη;Ο καθένας έχει την άποψη του.

Η Αθήνα έχει άλλη εικόνα το τριμηνάκι αυτό.Ο κόσμος βγαίνει βόλτες,τα θερινά σινεμά γεμίζουν.Κρύα μπύρα στο χέρι και σβούρες γύρω γύρω.

Βέβαια το καλύτερο πράγμα τέτοια εποχή στην πόλη είναι οι συναυλίες.Οοοο ναι.Όλοι οι καλλιτέχνες αρχίζουν τις ''βόλτες'' από πόλη σε πόλη και μαγεύουν.Λαιβάκια για όλα τα γούστα κάτω από το φως του φεγγαριού.

Θέατρο βράχων,θέατρο Ηρώδου του Αττικού,Θέατρο Πέτρας,Τεχνόπολις,Γκαγκάριν (αν και κλειστός χώρος),Jumping Fish Festival,Rockwave Festival,Eject και πάει λέγοντας.

Αυτό θεωρώ εγώ το τέλειο καλοκαίρι. Αυτό που είναι γεμάτο μουσικές.Τι καλύτερο απ'το να ακούσεις ζωντανά από τον Χαρούλη το ''Της λήθης το πηγάδι''και να ''δώσεις λίγο πόνο'' με το '"Εγώ μεγάλωνα για σένα'' της Μποφίλιου μια γλυκιά βραδιά στη Σαλόνικα (τρου στορυ).Να χορέψεις τρελά μαζί με το ''Τρελό χωριό'' του Μαραβέγια.Να ακούσεις το Μάλαμα να λέει το γλυκό και συγκινητικό ''Γράμμα'' ,να γυρίσεις σπίτι μετά από μια τρελή βραδιά, γεμάτη χορό με τον βασιλιά του Bongo Bong,Manu Chao ή να φτιαχτείς ακούγοντας την ''Μπανιστηρτζού''του Εισβολέα με την Ματούλα.

Αναμνήσεις που θα σε ακολουθούν μια ζωή,όπως ακριβώς κι οι μουσικές αυτές.Ορισμένα τραγούδια έχουν συνοδεύσει πολλές μεγάλες στιγμές της ζωής μας.Έχουν μιλήσει στη θέση μας στιγμές που δεν είχαμε κουράγιο να πούμε αυτό που θέλουμε,μας φτιάχνουν τις μέρες ή μας ''χαλάνε'' τις νύχτες.Τραγούδια που μοιραζόμαστε με φίλους,που αφιερώνουμε σε άλλους ''φίλους'' και τραγούδια που μας κάνουν συντροφιά όταν δεν αντέχουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Τι καλύτερο απ'το να έχεις την ευκαιρία να ακούσεις τα τραγούδια αυτά,που με τον καιρό αποτελούν κομμάτι του ίδιου σου του εαυτού,ζωντανά από τον αγαπημένο σου καλλιτέχνη. 

Βέβαια,το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να δουλεύεις σαν το τρελός για να δώσεις όλο το μισθό σου,και κάτι παραπάνω,για να μπορέσεις να πας σε όλες.Ή τουλάχιστον εγώ αντιμετωπίζω αυτό το πρόβλημα.Ααα και με κάποιους αγαπημένους ο συγχρονισμός μας είναι κακός ακόμα.Μπαλάφα για σένα το λέω,όποτε κατεβαίνω Αθήνα παίζεις Θεσσαλονίκη.Κάτι πρέπει να γίνει μ'αυτό.

Καλοκαίρι σημαίνει συναυλίες,στο χορτάρι με καλή παρέα και αρκετό αλκοόλ(ρετσινούλα ας πούμε).Κι όπως λένε και οι Ρόδες ''χίλιες φορές να ζούσαν όλοι απ΄την αρχή,δεν θα μετάνιωνε κανείς για την αγάπη αυτή''!

\

xxx

Ποιος κάηκε και μύρισε η πόλη έρωτα;

Η φοιτητική ζωάρα καλά κρατεί...Εξεταστική τελειώνει όπου να 'ναι(καιρός ήτανε),οπότε τι καλύτερο από το να γράψουμε ένα άρθρο για τον έρωτα στην πόλη;

Ναι ναι,βέβαια δεν θα αναφερθώ σε ζευγαράκια,ρομαντικές βολτούλες και τέτοια.Θα αφήσω τα graffiti που είναι διάσπαρτα στους μισοσκότεινους τοίχους στους δρόμους και στα σοκάκια να ''μιλήσουν'' από μόνα τους.

Here we go. :)

Σ’ όποιο μέρος της γης, σ’ όποια ώρα,

εκεί που πολεμάνε
και πεθαίνουν οι άνθρωποι
για ένα καινούργιο κόσμο…
εκεί θα σε περιμένω, αγάπη μου!

Τάσος Λειβαδίτης




xxx

Η ΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ...ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ.

Απρίλιος.

Υποτίθεται είμαστε στα μέσα της άνοιξης.Χμ..Ναι.Έχουμε να δούμε ήλιο μέρες.Άντε λίγο σήμερα ξεπρόβαλε.Όσοι προλάβατε τον Κύριο (Ήλιο) είδατε.

Αλλά ντάξει,δεν γράφω το κείμενο για να γκρινιάξω :Ρ

(Συγχωρήστε με για το παραλήρημα παραπάνω.Έπρεπε να το πω.)

Η φάση αυτή τη φορά είναι...ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ.Ναι,ναι καλά διαβάσατε.Άνοιξη λέει το ημερολόγιο ότι είναι άρα πρέπει να την τιμήσουμε λίγο.

Λουλούδια κυρίες και κύριοι.

Τα λουλούδια,γενικά,εδώ και καιρό είναι της μόδας.Λουλούδια σε όλα τα χρώματα,σε βίντεο-κλιπ,σε ρούχα.Λουλούδια με πρωταγωνιστικό ρόλο σε εικόνες,λουλούδια στο φόντο.ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΠΑΝΤΟΥ.

Δεν χρειάζεται να πω άλλα,νομίζω έγινα αντιληπτή.

ΘΕΑΡΑ ΡΕ ΦΙΛΕ

Κι ένα βίντεο-κλιπ γεμάτο λουλουδάκια.(Κομματάρα btw)

Λίγο extreme αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ.Έπρεπε να μπουν.

 <3<3

See you 

xxx

RED HOT...EXPERIENCE :D

Hey there.

Πριν από λίγες μέρες,όπως όλοι θα ξέρετε,έγινε η συναυλία της χρονιάς.

Αχά,τους Red Hot Chili Peppers λέω καλέ.

Ναι τα παιδιά <3

O Anthony,o Flea,o Chad και ο Josh.

Εεε και ντάξει,δεν μπορούσα να χάσω την ''καυτή'' συναυλία του καλοκαιριού.

Αυτή την φορά παρακολούθησα μια συναυλία (ή μάλλον ΤΗ συναυλία) από άλλη σκοπιά.Είχα την τύχη(ή την ατυχία,whatever) να είμαι εθελόντρια.

Οοοο ναι,event services και έτσι.

Καλά η εμπειρία φοβερή,μοναδική.Βοηθήσαμε κόσμο(θέλουμε να πιστεύουμε) με τις πληροφορίες που τους δίναμε.Ζήσαμε τη συναυλία από μέσα(λίγο,tiny,tiny,tiny :P).Βέβαια η κούραση μοναδική όπως η εμπειρία.9 ωρίτσες ορθοστασία.Αλλά,who cares??????;)

Και η ανταμοιβή για την βοήθειά μας;;;;ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ.

Το στάδιο γεμάτο από κόσμο.70.000 άτομα!!!!

Κατα τις 10 παρά κάτι,λοιπόν,βγήκαν οι Red.Εεεεεεεεντάξει,η μαγεία ξεκινά <3

Πρώτο τραγούδι.Monarchy of roses,έτσι για ζέσταμα.Για δύο ώρες(περίπου)

στο Ο.Α.Κ.Α. ακούστηκαν μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των Red Hot Chili Peppers.Californication,Under the Bridge,Look Around,και πολλά άλλα.

Dream my californication...

Hey now
We've got to make it rain somehow
She told me to
And showed me what to do
Our Maggie makes it in a cloud ;)



Και έτσι η Αθήνα είχε την ευκαιρία να δει live τις καυτερές πιπεριές της Αμερικής και να ακούσει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια τους.

Και επειδή,αυτές τις μέρες έχω ακούσει πολλά παράπονα για την συναυλία.Ναι οκ,θα 'ταν τέλεια να παίζανε καμιά ώρα ακόμα (ας γκαγκάνιαζαν :Ρ)
Και μπορεί η διοργάνωση να μην ήταν και η καλύτερη(στην Ελλάδα ζούμε άλλωστε).

Όσοι ήμασταν στην συναυλία,είχαμε την ευκαιρία να δούμε ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα,παγκοσμίως,live.Ας μην γινόμαστε αχάριστοι,και κοιτάμε μόνο τα αρνητικά της ημέρας. 

Ας κρατήσουμε τα καλά από τη συναυλία κι ας προσευχηθούμε να ξανάρθουν από δω καμιά βολτίτσα στο μέλλον (πράγμα λίγον τι αδύνατο)

xxx