Το ζούμε επικίνδυνα(;)

Χελόου,χελόου,χελόου (χάου λόου;).Τι κάνετε τσιτσινάκια μου;Η εξεταστική καλά κρατεί και εμείς δεν μασάμε.Ανανεώνουμε το μπλογκ μας,ξεκινάμε ξένες γλώσσες,βγαίνουμε,πίνουμε και στροβιλιζόμαστε.

Χμ,βγαίνουμε,πίνουμε και στροβιλιζόμαστε;Ναι,το ζούμε επικίνδυνα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης την νύχτα.
Βέβαια,οι Arctic Monkeys λένε the nights were mainly made for saying things that you can't say tomorrow day.

Το βράδυ,όλα φαίνονται διαφορετικά.Η πόλη δείχνει την πραγματική ομορφιά της.Από την Ροτόντα και την Ικτίνου μέχρι την Πλατεία Αριστοτέλους και τα Πανεπιστήμια όλα είναι φωτεινά και διαφορετικά.Παντού νέος κόσμος που γελά,συζητά,τσακώνεται,ερωτεύεται,χωρίζει και πάλι από την αρχή.

Εκεί γύρω στις 3 με 4 όλα φαίνονται πιο εύκολα,πιο ωραία.Ζαλισμένα βλέμματα,στραβά χαμόγελα,γέλια και μουσικές.Κάπου ανάμεσα σε αυτά βρίσκουμε την ευκαιρία να ξεφύγουμε από σκέψεις που μας βασανίζουν όλη μέρα.Παίρνουμε αποφάσεις σε δευτερόλεπτα για θέματα που μας απασχολούν βδομάδες.Έτσι απλά.Χωρίς αναβολές.Μιλάς σε παλιούς γνωστούς που φοβάσαι ότι σε έχουν ξεχάσει αλλά τελικά σε θυμούνται καλύτερα κι από το τι έφαγαν χθες,στέλνεις μηνύματα για να πεις πως νιώθεις (φάση Kavinsky-Nightcall),γνωρίζεις νέους ανθρώπους ακόμα και νέες πτυχές του εαυτού σου.Συναντιέσαι με φίλους που έχεις να δεις καιρό και κάνεις λες και δεν έχει περάσει μια μέρα.Μιλάς Αγγλικά με Βέλγους ταξιδιώτες,βγάζεις παρατσούκλια σε άτομα που τυχαίνεις παντού μπροστά σου και τεστάρεις τις αντοχές σου στη Μαλαματίνα.

Τελικά τα βράδια είναι πιο εύκολο να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο,λες και λόγω του σκοταδιού δεν σε βλέπει κανείς.Δεν πιστεύω πως τις νύχτες λέμε πράγματα που δεν μπορούμε να πούμε την μέρα.Απλά τα λέμε πιο εύκολα.Την μέρα θα χρειαζόμασταν λίγο περισσότερο χρόνο απλά και σε κάποια θέματα ο πολύ χρόνος είναι περιττός.
Καλώς ή κακώς αυτές οι νύχτες θα μας μείνουν. Ζείστε τες όσο δεν πάει.

xxx

On stage.

Τα έλεγε η Λάνα.Ποιος την άκουγε,όμως;Τέλος πάντων.

Υπέροχα πλάσματα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (και γενικά του κόσμου όλου) το καλοκαίρι ήρθε και επισήμως,Οι εξετάσεις τελείωσαν (οι περισσότερες τουλάχιστον,φίλοι του ΕΚΠΑ brace yourselves,θα περάσει το βάσανο).

Πόσο μελαγχολικό μπορεί να είναι ένα καλοκαίρι στην πόλη;Ο καθένας έχει την άποψη του.

Η Αθήνα έχει άλλη εικόνα το τριμηνάκι αυτό.Ο κόσμος βγαίνει βόλτες,τα θερινά σινεμά γεμίζουν.Κρύα μπύρα στο χέρι και σβούρες γύρω γύρω.

Βέβαια το καλύτερο πράγμα τέτοια εποχή στην πόλη είναι οι συναυλίες.Οοοο ναι.Όλοι οι καλλιτέχνες αρχίζουν τις ''βόλτες'' από πόλη σε πόλη και μαγεύουν.Λαιβάκια για όλα τα γούστα κάτω από το φως του φεγγαριού.

Θέατρο βράχων,θέατρο Ηρώδου του Αττικού,Θέατρο Πέτρας,Τεχνόπολις,Γκαγκάριν (αν και κλειστός χώρος),Jumping Fish Festival,Rockwave Festival,Eject και πάει λέγοντας.

Αυτό θεωρώ εγώ το τέλειο καλοκαίρι. Αυτό που είναι γεμάτο μουσικές.Τι καλύτερο απ'το να ακούσεις ζωντανά από τον Χαρούλη το ''Της λήθης το πηγάδι''και να ''δώσεις λίγο πόνο'' με το '"Εγώ μεγάλωνα για σένα'' της Μποφίλιου μια γλυκιά βραδιά στη Σαλόνικα (τρου στορυ).Να χορέψεις τρελά μαζί με το ''Τρελό χωριό'' του Μαραβέγια.Να ακούσεις το Μάλαμα να λέει το γλυκό και συγκινητικό ''Γράμμα'' ,να γυρίσεις σπίτι μετά από μια τρελή βραδιά, γεμάτη χορό με τον βασιλιά του Bongo Bong,Manu Chao ή να φτιαχτείς ακούγοντας την ''Μπανιστηρτζού''του Εισβολέα με την Ματούλα.

Αναμνήσεις που θα σε ακολουθούν μια ζωή,όπως ακριβώς κι οι μουσικές αυτές.Ορισμένα τραγούδια έχουν συνοδεύσει πολλές μεγάλες στιγμές της ζωής μας.Έχουν μιλήσει στη θέση μας στιγμές που δεν είχαμε κουράγιο να πούμε αυτό που θέλουμε,μας φτιάχνουν τις μέρες ή μας ''χαλάνε'' τις νύχτες.Τραγούδια που μοιραζόμαστε με φίλους,που αφιερώνουμε σε άλλους ''φίλους'' και τραγούδια που μας κάνουν συντροφιά όταν δεν αντέχουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Τι καλύτερο απ'το να έχεις την ευκαιρία να ακούσεις τα τραγούδια αυτά,που με τον καιρό αποτελούν κομμάτι του ίδιου σου του εαυτού,ζωντανά από τον αγαπημένο σου καλλιτέχνη. 

Βέβαια,το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να δουλεύεις σαν το τρελός για να δώσεις όλο το μισθό σου,και κάτι παραπάνω,για να μπορέσεις να πας σε όλες.Ή τουλάχιστον εγώ αντιμετωπίζω αυτό το πρόβλημα.Ααα και με κάποιους αγαπημένους ο συγχρονισμός μας είναι κακός ακόμα.Μπαλάφα για σένα το λέω,όποτε κατεβαίνω Αθήνα παίζεις Θεσσαλονίκη.Κάτι πρέπει να γίνει μ'αυτό.

Καλοκαίρι σημαίνει συναυλίες,στο χορτάρι με καλή παρέα και αρκετό αλκοόλ(ρετσινούλα ας πούμε).Κι όπως λένε και οι Ρόδες ''χίλιες φορές να ζούσαν όλοι απ΄την αρχή,δεν θα μετάνιωνε κανείς για την αγάπη αυτή''!

\

xxx

Ποιος κάηκε και μύρισε η πόλη έρωτα;

Η φοιτητική ζωάρα καλά κρατεί...Εξεταστική τελειώνει όπου να 'ναι(καιρός ήτανε),οπότε τι καλύτερο από το να γράψουμε ένα άρθρο για τον έρωτα στην πόλη;

Ναι ναι,βέβαια δεν θα αναφερθώ σε ζευγαράκια,ρομαντικές βολτούλες και τέτοια.Θα αφήσω τα graffiti που είναι διάσπαρτα στους μισοσκότεινους τοίχους στους δρόμους και στα σοκάκια να ''μιλήσουν'' από μόνα τους.

Here we go. :)

Σ’ όποιο μέρος της γης, σ’ όποια ώρα,

εκεί που πολεμάνε
και πεθαίνουν οι άνθρωποι
για ένα καινούργιο κόσμο…
εκεί θα σε περιμένω, αγάπη μου!

Τάσος Λειβαδίτης




xxx